آکادمی و موسسه علمی پژوهشی ابن سینا

دلیل مقدمه نویسی چیست؟

اگر خواننده همکار شما است و همانند شما به این مطالعه علاقه دارد، واقعا نیازی به بیان دلیل انجام مطالعه وجود ندارد. متاسفانه، این روند همیشه حاکم نیست. ویراستاران و سردبیران مجلات پزشکی معمولا از منظر چشم انداز بسیار گسترده هستند، اما نویسندگان معمولا تمرکز محدودتری دارند. حتی با اینکه سردبیران حوزه های تخصصی خاص خود را دارند، ممکن است با اصول و مبانی مسائل مرتبط با موضوع مورد علاقه شما آشنایی چندانی نداشته باشند. موضوعی که در داوران همکار مشاهده می شود.

در اغلب موارد مقاله شما توسط همکارانی داوری و مرور می شود که به صورت جزئی با موضوع شما در ارتباط هستند، ممکن است در مورد روش هایی که در مطالعه شما به کار رفته است متخصص و ماهر باشند اما با شرایط بالینی مورد علاقه شما چندان آشنا نباشند. در عین حال ممکن است اغلب خوانندگان مقاله پژوهشی غیرمتخصص باشند. با این حال اگر یک موضوع به قدر کافی تبیین شود شخص غیرمتخصص قادر به درک بهتر آن موضوع خواهد بود. بنابراین لازم است  در عین حال که قصد تبیین دلیل انجام مطالعه را دارید، اطلاعات زمینه ای لازم را در اختیار خوانندگان قرار دهید. به همین دلیل اغلب مجلات بخش "مقدمه" را "زمینه" می خوانند که اهمیت هر دو در یک سطح است.

اجزای مقدمه

اینکه در بخش مقدمه چه مقدار اطلاعات زمینه ای باید ارائه شده و اینکه از چه ساختار برخوردار باشند دو موضوع مهم هستند که باید قبل از آغاز کار در مورد آنها تامل شود. اولا، باید زمینه مشخص شود- یعنی، در مورد کدام شرایط بالینی یا پدیده زیستی صحبت می کنید و تا چه اندازه مهم است. اگر موضوع شما از موضوعات بسیار رایج و شناخته شده باشد، نباید با اطلاعاتی که همه از آنها آگاه هستند خواننده را خسته کنید. به عنوان مثال اگر در حال نگارش مقاله برای یک مجله تخصصی در حوزه بیماری سل هستید، اگر مقاله خود را با این جمله آغاز کنید "بیماری سل در اثر مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ایجاد می شود" واقعا مضحک خواهد بود. به خاطر داشته باشید که نباید چرخ را دوباره اختراع کنید! از سوی دیگر اگر در مورد نوعی شرایط بیماری صحبت می کنید که بنا به تصور شما خوانندگان آشنایی چندانی با آن ندارند، لازم است ابتدا به دقت به توصیف آن بپردازید- به عنوان مثال بگویید "سندرم Lemierre نوعی ترومبوفلبیت عفونی (ایجاد لخته های خونی در سیاهرگ) در دیواره سیاهرگ، ثانویه بر عفونت حلق و بینی است که منجر به مشکلات عفونی متاستازی می شود". بهتر است در قالب یک سطر در مورد شیوع مشکل یا شرایط بیماری صبحت شود- در مورد مشکلات آن برای سلامت عموم و یا اهمیت بالینی یا زیستی.

بعد از توضیح موضوع مورد نظر خود، بی آنکه به حاشیه بپردازید باید مستقیم به اصل مسئله بپردازید- توضیح دهید که در رابطه با شرایط بالینی مورد نظر شما چه مسئله خاصی وجود دارد. این موضوع بسیار اهمیت دارد، زیرا اگر چنین چیزی وجود نداشته باشد در همان وهله نخست هیچ توجیهی برای انجام مطالعه وجود نخواهد داشت. این بخش احتمالا دشوارترین بخش نگارش مقدمه است. نویسنده دقیقا در این مرحله به محک کشیده می شود- آیا نویسنده داده ها/دیدگاه های متعارض، شکاف های موجود در دانش یا هر نوع تردید و عدم قطعیت در مورد مسئله را که برای خوانندگان غیرمتخصص ماهیت فنی دارند به خوبی بیان کرده است یا خیر و به صورت همزمان شرایطی را فراهم کرده است که این مسائل هم درک شوند و هم اهمیت آن نمایان شود. لازم است نکات مهم را یک به یک به خوانندگان عرضه کنید و برای هر یک از آنها منابع جدید گلچین شده را معرفی کنید. در این فرآیند، به روشنی به خواننده بفهمانید که در رابطه با موضوع مورد نظر شما در ادبیات پژوهشی چه مسئله ای وجود دارد. این مطالب باید با چنان جزئیات و ادبیاتی نوشته شوند که حتی خوانندگان غیرمتخصص بتوانند بدون مشکل هم موضوع و هم اهمیت آن را درک کنند. 

در نهایت، بخش مقدمه را با قصد خود برای پر کردن شکاف دانش و برطرف سازی هر نوع داده یا نظرات تخصصی ضد و نقیض به پایان برسانید. در همین روند با ظرافت تمام به شایستگی و نقطه قوت بررسی خود، مخصوصا مواردی که با طرح پژوهشی شما در ارتباط هستند اشاره کنید. در عین حال، مراقب باشید که فخرآمیز و تصنعی به نظر نرسید. به عنوان مثال، ممکن است مطالعه شما از نوع کارآزمایی بالینی کنترل شده در مورد یک موضوع بحث برانگیز باشد که در این روند یا از تکنیک های اندازه گیری بهینه استفاده کرده و یا صرفا جمعیتی را مطالعه کنید که قبلا بررسی نشده اند. از همه مهمتر آنکه بخش مقدمه با سوال پژوهشی که دلیل اصلی انجام این مطالعه بوده است به پایان می رسد.

در صورت داشتن نیاز به مشاوره در زمینه اصول مقاله نویسی علمی با آکادمی ابن سینا در ارتباط باشید.